Budowa ucha u psa. Psy różnych ras posiadają zupełnie inaczej wyglądające zewnętrzne małżowiny uszne, jednak ogólna budowa ucha zawsze jest identyczna, podobna do budowy ucha ludzkiego. U psów niektórych ras małżowina uszna jest sztywna i stercząca (np. owczarek niemiecki), a u innych zwisa przylegając do głowy (np. spaniele 2.25/5 (1382 głosów) Ostre sączące zapalenie skóry u psów wywołane przez bakterie, tzw. hot spot, to przypadłość, która występuje najczęściej w okresie letnim. Najbardziej podatne na schorzenie są psy długowłose lub czworonogi o gęstej okrywie włosowej. Predysponowane do zachorowania są także Labradory, Golden Retrievery Ogólnie rzecz biorąc, orzechy nie są najlepszą karmą dla psów. Są bogate w fosfor i zwykle zawierają również wysoki poziom tłuszczu. Jeśli karmimy naszego psa karmą, otrzymuje on już wystarczającą podaż fosforu oraz innych składników odżywczych i witamin. Zbyt dużo fosforu może prowadzić do kamieni pęcherza moczowego. Zakład Diagnostyki Klinicznej i Dermatologii Weterynaryjnej UP w Lublinie. Choroby skóry, w których przebiegu kluczową rolę odgrywają mechanizmy immunologiczne, są powszechne u koni. Najczęściej są to jednostki chorobowe o podłożu alergicznym, takie jak atopia, alergia pokarmowa czy nadwrażliwość na ukąszenia owadów. Gotowanie mięsa psa jest również sposobem na zapobieganie skażeniu członków rodziny ludzkiej, zwłaszcza osób słabych, takich jak małe dzieci i osoby starsze. Jakie są objawy kliniczne kampylobakteriozy u psów? U psów typowe objawy kampylobakteriozy obejmują: Keratyna jest białkiem i głównym składnikiem włosów, piór, rogów, pazurów i dziobów u większości zwierząt. Hiperkeratoza u psów to stan skóry, w którym wytwarzany jest nadmiar keratyny, w szczególności w nosie i/lub poduszkach łap. Powoduje to pogrubienie i stwardnienie skóry, czasami aż do pęknięć, co prowadzi do U psa, którego jądro (jądra) nie opadły, guz może objawiać się obecnością guza w jamie brzusznej. Jednocześnie drugie jądro, które nie jest dotknięte nowotworem, może zanikać (zmniejszać się) i/lub mięknąć pod wpływem hormonów wydzielanych przez komórki nowotworowe. Gdy guz jądra jest sertolinoma, mogą również Pękające poduszki u psa to stosunkowo częsty problem, jednak można mu w pewien sposób zapobiegać. Zachowaj ostrożność podczas zabaw i spacerów oraz stosuj pełnowartościową dietę i środki pielęgnujące do wrażliwych części psich łapek. Zajrzyj do naszego sklepu Apetete – znajdziesz tam produkty, które pomogą Ci zadbać o Pęcherzyca peruwiańska - roślina jest bardzo duża, więc mało prawdopodobne jest jej wzrost w pomieszczeniach. Do zbioru dojrzewającego w środku lata należy obsadzić rodzynek z rodzynkami 3-4 miesiące przed spodziewanym czasem zbierania, a peruwiański jeszcze wcześniej - przez 5 miesięcy lub dłużej. Pęcherzyca: jak się nie pomylić w odmianie «papierowego latarki» Pęcherzyca to jednoroczna lub wieloletnia roślina z rodziny psiankowatych z charakterystycznym легкоузнаваемым widokiem jagód, które mają okrągły kształt i są umieszczone w pudełka z прицветий jasny kolor pomarańczowy. Są różne rodzaje физалиса, ale wszystkie są bardzo korzystne hfDo. aktualizacja dnia 18:58 Przyczyny zapalenia pęcherza u psa By zrozumieć mechanizm tej choroby u psa, warto przypomnieć sobie kilka podstawowych faktów z jego anatomii. Układ moczowy psa jest bardzo podobny do analogicznego ustroju w organizmie człowieka. W jego skład wchodzą dwie nerki i dwa przewody, które nazywamy moczowodami – transportują one mocz z nerek do pęcherza, skąd dalej trafia do cewki moczowej , którędy jest wydalany na zewnątrz. Układ moczowy dzieli się w terminologii medycznej na dwie części: górne drogi moczowe, czyli nerki z moczowodami, oraz dolne drogi moczowe – pęcherz i cewka moczowa. Zapalenie pęcherza u psa (tak jak u człowieka) może mieć różne podłoże: bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Zdarza się, że zapalenie pęcherza u psa pojawia się niedługo po kąpieli w rzece, jeziorze lub innym akwenie, w którym mogły znajdować się niebezpieczne drobnoustroje wywołujące tę chorobę. Często dolegliwość ta jest wynikiem niewystarczającego poziomu higieny, może być też „przejęta” w zabawie od innego psa. W niektórych przypadkach zapalenie pęcherza jest konsekwencją urazu mechanicznego. Może także pojawiać się jako powikłanie po przyjmowaniu leków – przede wszystkim tych stosowanych w leczeniu nowotworów – oraz jako choroba towarzysząca innemu schorzeniu, jak np.: kamica pęcherza; cukrzyca; zapalenie nerek; zapalenie pochwy i macicy (suki); przerost prostaty (psy); nowotwór pęcherza. Jeśli Twój pies jest w podeszłym wieku, musisz wiedzieć, że jest o wiele bardziej narażony na infekcje dolnych dróg moczowych niż młode psy – ma to przede wszystkim związek z obniżoną wydolnością dróg moczowych, ale też z podwyższonym ryzykiem wystąpienia innych chorób, które mogą obniżać psią odporność i przyczyniać się do rozwoju infekcji. Warto wiedzieć, że zapalenie pęcherza dużo częściej dotyka suczki niż psy – wiąże się to z ich budową anatomiczną. Objawy zapalenia pęcherza u psa Zapalenie pęcherza u psa daje dość wyraźne objawy, które trudno przeoczyć, jeśli bacznie obserwujemy swojego pupila podczas spacerów. To, co najbardziej rzuca się w oczy, to problem z oddawaniem moczu i znaczne zmiany w jego regularności – pies cierpi, próbując oddać mocz, najprawdopodobniej siusia też częściej niż zwykle, ale w bardzo niewielkich ilościach, wręcz „kropelkując”. Charakterystyczne jest mocne napinanie się i naprężanie przy oddawaniu moczu, które jednak nie daje rezultatów. Wyraźnie widać, że próba oddania moczu jest dla psa bardzo bolesna – czasem do tego stopnia, że pies zaczyna ciągle, niemal obsesyjnie wylizywać sobie okolice cewki moczowej. Powodem do niepokoju w przypadku dorosłych psów jest też moczenie w domu – szczególnie, jeśli do tej pory pies przyzwyczajony był do załatwiania swoich potrzeb wyłącznie na zewnątrz i nigdy nie zdarzało mu się popuszczać w mieszkaniu. W ostrym przebiegu i zaawansowanym stadium zapalenia pęcherza u psa może pojawić się krew w moczu (tzw. krwiomocz), która może świadczyć o problemach urologicznych. Jeśli zaobserwujesz u swojego pupila którykolwiek z tych objawów, musisz jak najszybciej udać się z nim na wizytę do lekarza weterynarii. Nagromadzenie moczu w pęcherzu może bowiem prowadzić do jego pęknięcia, co z kolei stanowi stan bezpośredniego zagrożenia życia. Nie warto tak ryzykować, tym bardziej, że zapalenie pęcherza u psa jest chorobą w pełni uleczalną. Trzeba jeszcze dodać, że chory pęcherz u psa dość często idzie w parze z zapaleniem cewki moczowej. Leczenie zapalenia pęcherza u psa Jak już zostało nadmienione, jeśli podejrzewasz zapalenie pęcherza u psa, sytuacja ta wymaga szybkiej konsultacji weterynaryjnej. Nie należy ryzykować leczenia tego schorzenia domowymi sposobami, bo zazwyczaj nie są one skuteczne i nie niwelują w żaden sposób psich dolegliwości. Interwencja lekarza weterynarii może natomiast przynieść szybki skutek – wykona on badanie moczu i będzie w stanie szybko określić przyczyny infekcji dolnych dróg moczowych. Najczęściej diagnostyka chorego pęcherza u psa obejmuje także badanie morfologii krwi oraz prześwietlenie lub USG jamy brzusznej lub nerek. W zależności od podłoża zakażenia pomogą antybiotyki lub leki przeciwzapalne. Jeśli pies bardzo cierpi, lekarza weterynarii zaordynuje zapewne dodatkowo środki przeciwbólowe, by mu ulżyć. Leczenie antybiotykowe trwa zazwyczaj około dwóch tygodni. W tym czasie warto zadbać o to, by zapewnić psu ciepłe i komfortowe warunki, by się nie zaziębił. Dobrze też wdrożyć probiotyk, który będzie działał osłonowo na jego florę bakteryjną w jelitach. Po zakończeniu leczenia należy powtórzyć badanie moczu, by sprawdzić, czy przyniosło ono pożądane efekty. To bardzo ważne, bowiem niedoleczone zapalenie pęcherza u psa może w przyszłości powracać, a nawet rozwinąć się w poważną chorobę nerek. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko Fot: auremar / Pęcherzyca należy do chorób układu immunologicznego (odpornościowego). W wyniku choroby na skórze pojawiają się bolesne pęcherze. Organizm produkuje wówczas przeciwciała, które powodują utratę łączności między komórkami różnych warstw naskórka Pęcherzyca ma kilka odmian (np. pęcherzyca liściasta). Pęcherzyca to rzadka choroba układu odpornościowego (immunologicznego), której objawem jest powstawanie bolesnych pęcherzy oraz ran na skórze i błonach śluzowych, a także rozwarstwianie się naskórka. Rany łatwo się odnawiają i nie chcą się goić. Łatwo rozprzestrzeniają się również na coraz bardziej rozległe partie ciała. Nie są znane dokładne przyczyny powstawania pęcherzycy. Wiadomo jednak, że u chorej na nią osoby dochodzi do nieprawidłowości w układzie immunologicznym: organizm błędnie rozpoznaje wówczas prawidłowo działające struktury ciągłości naskórka i eliminuje je. W wyniku niewłaściwej odpowiedzi układu immunologicznego dochodzi do procesu akantolizy – utraty łączności pomiędzy warstwami naskórka.. Możemy więc powiedzieć, że u osoby chorej na pęcherzycę organizm samoistnie dąży do zniszczenia zdrowej skóry. Pęcherzyca – co to za choroba? Trzy rodzaje pęcherzycy Pęcherzyca jeszcze do niedawna uchodziła za chorobę śmiertelną. Obecny postęp medycyny sprawił, że można z nią żyć i w znacznym stopniu zminimalizować przykre dolegliwości, jakie powoduje. Okresowo pęcherzycę można pokonać (wówczas nie daje znacznych objawów), jednak choroba ma tendencję do nawracania. Pęcherzyca należy do chorób bolesnych i w znacznym stopniu pogarszających komfort życia. Naskórek osoby chorej jest niezwykle delikatny i podatny na urazy – wystarczy mocniejsze dotknięcie czy potarcie skóry, aby zaczął się rozwarstwiać i pękać, tworząc rany. Choroba utrudnia wykonywanie codziennych czynności, a także normalne kontakty międzyludzkie (rany i utrzymujący się stan zapalny naskórka to również problem natury estetycznej). Zasadniczo można wyróżnić trzy rodzaje pęcherzycy. Pęcherzyca zwykła – klasyczna postać pęcherzycy z początku atakuje z reguły błony śluzowe w okolicy jamy ustnej i nosowo-gardłowej, spojówek, a także przełyku oraz strun głosowych. Następnie pęcherze pojawiają się również na skórze, zwłaszcza na dłoniach, rękach, tułowiu, klatce piersiowej, szyi i karku, pod pachami, w pachwinach, na wargach i wokół ust, a także na owłosionej skórze głowy. Cechą charakterystyczną pęcherzycy jest fakt, że rany i rozwarstwienia naskórka powstają już podczas samego pocierania zdrowej skóry. Naskórek traci wówczas ciągłość i tworzą się płytkie rany. Zmiany zazwyczaj goją się samoistnie i nie pozostawiają blizn, o ile nie wda się w nie zakażenie i stan zapalny. Proces gojenia jest czasochłonny, tym bardziej że rany bardzo łatwo się odnawiają. Chorobie towarzyszy ból i pieczenie uszkodzonego naskórka. Pęcherzyca liściasta – przypomina nieco opryszczkę skórną lub rumień. Należy do odmian łagodniejszych, ponieważ u chorych na pęcherzycę liściastą zmiany skórne są jedynie powierzchowne i nie sięgają do głębszych warstw naskórka. Pęcherze pojawiają się zazwyczaj najpierw na owłosionej skórze głowy, a następnie rozprzestrzeniają się także na okolice twarzy, warg, szyi i karku, piersi i/lub plecy. Pęcherze powodują dotkliwe swędzenie. Pęcherzyca paranowotworowa to trudna do leczenia i rzadka postać pęcherzycy, która pojawia się u osób uprzednio leczonych na choroby nowotworowe. Pęcherze i owrzodzenia występują na ustach, wewnątrz jamy ustnej, a także w przełyku. Jakie są przyczyny pęcherzycy? Bezpośrednią przyczyną pęcherzycy jest obecność w organizmie przeciwciał pemphigus, które w związku z komórkami tworzącymi naskórek (tzw. keratocystami) powodują proces akantolizy, czyli utraty łączliwości komórek poszczególnych warstw naskórka. Choroba powstaje najprawdopodobniej na podłożu genetycznym, choć jej dokładne przyczyny nie są znane. Tym samym nie istnieje profilaktyka pęcherzycy. W medycynie znane są przypadki osób, u których pęcherzyca ujawniła się pod wpływem zażywania niektórych leków lub nawet po wystąpieniu oparzeń skóry czy wystawieniu ciała na działanie światła słonecznego. Diagnoza i leczenie pęcherzycy Pęcherzycę nie trudno zdiagnozować na podstawie opisywanych przez pacjenta objawów, a także z uwzględnieniem obserwacji zmian skórnych. Diagnoza pęcherzycy jest ponadto poparta badaniami laboratoryjnymi, które mają wykazać obecność odpowiednich przeciwciał produkowanych przez organizm. Choć pęcherzyca daje bardzo charakterystyczne objawy, w początkowej fazie diagnostyki bywa mylona z innymi chorobami dającymi objawy dermatologiczne (np. z opryszczką, półpaścem, rumieniem wielopostaciowym, grzybicą skóry, liszajcem pęcherzowym). Pęcherzycę leczy się przede wszystkim objawowo – terapia ma na celu zminimalizowanie dotkliwych objawów skórnych. Podstawą jest leczenie farmakologiczne, zwłaszcza za pomocą leków z grupy glikokortykosteroidów oraz środków immunosupresyjnych (hamujących czynności układu odpornościowego). Ważnym elementem leczenia są codzienne kąpiele z dodatkiem środka odkażającego, który zmniejsza ryzyko zainfekowania istniejących ran, a także zapobiega ich dalszemu nadmiernemu rozprzestrzenianiu się. Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy Czy artykuł okazał się pomocny? Powracają słoneczne dni, a wraz z nimi ukąszenia owadów! Pszczoły z reguły mają pokojowe nastawienie i żądlą tylko w sytuacji zagrożenia. Jednak przypadki ukąszeń się zdarzają. Oto 10 przezabawnych zdjęć psów, które igrały z ogniem i doświadczyły mocy żądła na własnej skórze, choć tak naprawdę - nie ma się z czego Opublikowano 17:13, aktualizacja dnia 18:58 Od 21 marca mamy wiosnę, a wraz z nią wzmożoną aktywność pszczół. Znaczenie tych niepozornych owadom w codziennym życiu jest nieocenione. Lwia część tego, co trafia na nasz talerz uzależniona jest od procesu zapylania. Niestety ze względu na masowe zastosowanie pestycydów w rolnictwie pszczołom grozi wyginięcie. Nic więc dziwnego, że od czasu do czasu żądlą, kiedy czują, że są w niebezpieczeństwie! Na ogół pszczoły zajęte są ciężką pracą i nie zważają na inne otaczające je zwierzęta. Jednak, kiedy czują się zagrożone, nie wahają się przed użyciem żądła. Pies, który próbuje dla zabawy połknąć pszczołę, stanowi przykład poważnego zagrożenia dla tych małych latających pracusiów. W takiej sytuacji owad nie ma innego wyjścia, musi się bronić. To z pewnością przytrafiło się 10 czworonogom, które prezentujemy w tym artykule. Cierpienie zwierząt nigdy nie jest powodem do śmiechu! Musicie jednak przyznać, te psy wyglądają po prostu przezabawnie! Wypisz wymaluj Goofy Uderzające podobieństwo, prawda? Ale, o co chodzi? Ten buldog francuski nie ma zielonego pojęcia, co się dzieje. Prawdziwy twardziel Temu psiakowi nawet użądlenie jest niestraszne! Uśmiech nie schodzi z jego mordki. Zły na cały świat Już nie przesadzaj! Ze spuchniętym noskiem Biedny piesek! Łasy na smakołyki "No daj spokój! Nos mnie boli! Czy mogę prosić o kawałek sera? No, proszę! Tylko odrobinę!" Zabierz mnie do domu! W pełni rozumiemy! W centrum uwagi Wygląda na to, że wszystkie nieszczęścia świata spoczywają na barkach tej suczki. Co tam chowasz w buzi? "Wszędzie szukasz pierścionka zaręczynowego? Nie wiem, gdzie on może być!" Twarz o potrojonej objętości Więcej do kochania! Jeśli Twój pupil został użądlony przez pszczołę lub osę, przeczytaj nasz artykuł, aby dowiedzieć się, co zrobić, by mu ulżyć. Zapoznaj się również z krokami, które należy podjąć w przypadku ukąszenia.