Warto zastanowić się, co mnie fascynuje w partnerze, co zawsze było tą iskierką między nami. Jak wspólna wspinaczka górska, to nie rezygnujmy z niej. Dbajmy o rytuały, nawet jazdę na rowerze czy wspólne cappuccino o poranku. – Podtrzymujmy ogień w sypialni, eksperymentujmy w łóżku, zachęcajmy partnera do wspólnych aktywności. Autor: thinkstockphotos.com Związek bez seksu może być udany, o ile taki stan rzeczy akceptują obie osoby. Psychologowie podkreślają, że jednym z filarów udanego związku partnerskiego są podobne oczekiwania, upodobania i temperamenty seksualne. Przypadek, w którym jedno z partnerów ma przynajmniej przeciętne potrzeby seksualne, a Brak czułości w związku to jeden z problemów, który możesz napotkać w swoim związku. Co sprawia, że w relacji pomiędzy dwojgiem bliskich sobie ludzi brakuje czułości? Wytypowaliśmy 15 potencjalnych powodów, dla których pomiędzy wami brakuje bliskości. Czytaj dalej, aby poznać je wszystkie. Słowa Camusa „świat bez miłości jest światem martwym” są prawdziwe, obojętnie jakie oblicze ma miłość, to jednak nie potrafimy żyć nie kochając, bez miłości nasze dusze były by martwe. Kochamy innych ludzi. Kochamy Boga. Kochamy ojczyznę, kochamy świat, piękno, życie. PANI: Wierzymy, że bez namiętności nie ma miłości. Nie ma? Joanna Twardo-Kamińska: To zależy, jak rozumiemy namiętność. Potocznie, kiedy używamy tego słowa, mamy na myśli pożądanie, dążenie do kontaktu fizycznego. I każdy z nas wie, że można to mieć bez miłości. W przelotnych związkach, w pornografii, seksie online. Objawy pustego związku: - pusty związek to brak intymności, bliskości czy namiętności, jak dawniej. - w pustym związku partnerzy traktują się bardziej jak kumpli lub przyjaciół. - czynnikiem, który podtrzymuje pusty związek, są wspólne sprawy (dzieci, kredyty, obowiązki) - partnerzy nie czerpią radości z bycia razem, blisko Kryzys z greckiego to wybór, decydowanie, zmaganie, walka. Kryzys jest jak rozkrok. Wkrótce będzie trzeba dostawić nogę, bo ból będzie nie do wytrzymania. Japoński znak graficzny symbolizujący kryzys tłumaczony jest nawet jako poprawa, polepszanie, zmiana na lepsze. 63r6X. Istnieją różne rodzaje miłości i relacji. Jedni uważają, że monogamia to najlepszy sposób na szczęście i stworzenie niezwykłej więzi. Jeszcze inni są zdania, że monogamiczny związek po prostu nie może się udać i marzą o tak zwanej relacji otwartej. Co myśleć o idei otwartego związku? Czy zgodzić się na nią, jeśli partner bardzo nalega, a my nie chcemy go stracić? Zobacz także: Partner choleryk: Gdy on ciągle wybucha... Otwarty związek Nic wbrew sobie Otwarty związek może być szczęśliwą i udaną relacją, ale jedynie wtedy, jeśli obie strony faktycznie idealnie się w nim czują. Jeśli jedna z nich robi coś na siłę i jej główną motywacją jest to, aby nie stracić partnera, nie ma on najmniejszych szans powodzenia. Można będzie w nim funkcjonować przez jakiś czas, ale i tak prędzej, czy późnej pojawią się pretensje, żal i gorycz. Wszystkie skrzętnie ukrywane negatywne uczucia, jakim nie dawało się dojść do głosu przez długie miesiące, mogą nagle eksplodować. Pamiętajmy, aby nie robić nigdy nic na siłę. Gdy partner bardzo nalega, by rozpocząć nowy otwarty etap związku, a my wpadając w popłoch, zagłuszamy chęć protestu na rzecz strachu odrzucenia, ocknijmy się jak najszybciej. Walczmy o nasze szczęście, będąc sobą i nie podporządkowując się czyjejś woli. Priorytety Jeśli jesteśmy zdania, że otwarty związek doskonale sprawdzi się w naszym życiu, pamiętajmy że wchodząc w niego, musimy ustalić z partnerem listę priorytetów. Pomimo nawiązywania różnego rodzaju relacji z innymi osobami, to ten związek i właśnie ta więź powinna pozostać najsilniejszą. To ta relacja ma być miłością długotrwałą. Ustalając to, na pewno poczujemy się bezpieczniej i pewniej. Zobacz także: Złośliwa koleżanka z pracy. Co zrobić, by nie utrudniała nam życia? Szczerość Związek otwarty musi opierać się na wielkim zaufaniu i równie dużej szczerości. Zatajanie czegokolwiek przed partnerem nie może mieć miejsca. Pozwoli Wam to zachować emocjonalną bliskość i nie ranić swoich uczuć. Wszelkie niedopowiedzenia, maskowanie emocji, czy prowadzenie gierek może doprowadzić do wielu niepotrzebnych konfliktów. - Żyję ze swoim TŻ (on 26 ja 21) w związku otwartym (...) Jeśli jednego z nas długo nie ma i drugie sobie na ten czas kogoś znajdzie, albo jak któremuś zdarzy się jakiś wybryk na imprezie, to żadne nie będzie o to miało pretensji. Poza tym jesteśmy normalna parą. Chcemy kiedyś razem zamieszkać (na razie tylko pomieszkuję sobie w mieszkaniu wynajmowanym przez niego i jednego jeszcze kolegę). Rozumiemy się, jest na ze sobą cudownie, mamy podobne poglądy i pełny szacunek dla siebie i swoich potrzeb. Jedyne, co nas odróżnia od innych, to fakt, że zdrada fizyczna nie jest dla nas zdradą (co innego emocjonalna, poświęcanie komu innemu czasu, ignorowanie siebie, brak zaufania czy przyjaźni między nami). Czy bardzo taki związek zostanie tu zlinczowany? - pyta na forum dyskusyjnym jedna z anonimowych internautek. Komentarze do jej wypowiedzi nie pozostawiają jednak złudzeń co do tego, jak postrzegane są tego typu związki w naszym społeczeństwie: Dla mnie to jest chory układ i tyle. Uważam, że się nie kochacie. Masz niską samoocenę!! tak naprawdę ty nie jesteś wyzwolona. Ty boisz się być sama! A Ty mogłabyś żyć w otwartym związku? Zagłosuj w naszej sondzie: Pragnienie posiadania rodziny, ustabilizowanego życia, bycia kochaną oraz w niektórych przypadkach kierowanie się presją opinii społecznej sprawia, że kobiety decydują się na związek bez miłości. Czy takie rozwiązanie może przynieść upragnione szczęście?W dawnych czasach małżeństwa były aranżowane przez rodziców chłopaka i dziewczyny, sami zainteresowani zazwyczaj nie mieli w tej kwestii nic do powiedzenia. Współcześnie w Polsce mamy ten komfort, że kobieta sama postanawia, kto będzie jej wybrankiem. Pomimo tego, wiele z nich decyduje się na partnerstwo, które nie opiera się na uczuciu miłości. Dla niektórych ważniejsza jest stabilizacja i bezpieczeństwo. Dostatnie życie, brak trosk o kwestie finansowe oraz zero wyrzeczeń czasami oddziałują bardziej niż motyle w brzuchu. Zwolenniczki relacji opierających się na przyjaźni argumentują swoją decyzję tym, że zakochanie i fascynacja przemijają. Po latach związku pozostaje jedynie frustracja, wzajemne pretensje. Często towarzyszy temu również niepewność finansowa. Czy warto tak ryzykować? Ich zdaniem nie. Ładna biżuteria, cotygodniowe wypady na zakupy, wizyty w salonach piękności i zagraniczne wyjazdy są im w stanie zrekompensować brak życia przychodzi i odchodzi, a lata lecą. Spokojny dom, śmiech dzieci, rola pani domu to dla niektórych kobiet priorytet. Kończą studia, zaczynają pracować i patrzą jak ich szczęśliwe koleżanki zaręczają się, wybierają białe suknie, a potem rodzą gromadkę pociech. One jednak nadal pozostają samotne. Kiedy spotykają się w gronie swoich przyjaciółek słyszą tylko: „To jak tam, poznałaś kogoś?” albo wyłapują ukradkowe, dwuznaczne uśmiechy i jednoznaczne spojrzenia. Czują się gorsze, niepotrzebne. Co prawda bycie singlem jest modne, ale głęboko w świadomości ludzi pozostaje zakorzenione przeświadczenie, że samotna kobieta po 30. to niespełniona i pechowa osoba (której być może nikt nie chce albo coś z nią nie tak…). Bycie żoną i matką jest, zdaniem wielu, jedyną słuszną i gwarantującą szczęśliwe życie rolą. Dlatego niektóre panie zrezygnowane wchodzą w związki z mężczyznami, których nie kochają. Widząc na ulicach szczęśliwe, zakochane pary, tłumaczą sobie, że przecież ich mężem jest dobry człowiek, mają cudowne dziecko, niczego im nie brakuje. Nawał obowiązków powoduje, że na co dzień rzadko myślą o swoim życiu, trudne momenty pojawiają się przeważnie porą nocną, kiedy dochodzi do miłosnych zbliżeń. Wiele kobiet, będących w takiej sytuacji, poznaje potem kogoś po latach i wchodzi w niezobowiązujące relacje. To z kolei rodzi wyrzuty sumienia, że ranimy innego człowieka, który nas kocha, a także frustrację, że tej ukochanej osobie możemy poświęcić tak mało czasu. Posiadanie dzieci dodatkowo komplikuje się, że ideałem mężczyzny jest niegrzeczny facet z dobrymi manierami. Czy to prawda? Chyba coś w tym jest. Zakochujemy się przeważnie w przystojnych, bezczelnych i wygadanych chłopakach. Na tych zwyczajnych, miłych i zachowawczych zwracamy uwagę znacznie rzadziej. Niestety ten wymarzony typ ma zazwyczaj duże powodzenie i często wykorzystuje to, raniąc zakochane w nim kobiety. Niejednokrotnie taki cios powoduje, że boimy się ponownie zakochać albo należymy do tego gatunku osób (jeżeli możemy o takim mówić), które kochają tylko raz w życiu. Owa obawa przed kolejnym zranieniem bądź przekonanie o tym, że już nigdy nie poczujemy czegoś podobnego, popychają kobiety w ramiona tych dobrych i spokojnych mężczyzn, którzy otaczają je czułą opieką. Choć w tych związkach zazwyczaj im czegoś brakuje, znajdują pewną formę szczęścia. Wiele z nich mówi też, że uczucie przychodzi z czasem. Co prawda nie opiera się na silnej chemii, jednak ma silniejsze podstawy. Składają się na nie zaufanie i przyjaźń. Co tu ukrywać, większość z nas to jednak niepoprawne romantyczki, które już od dzieciństwa snują marzenia o księciu na białym koniu. Kobiety, które na pierwszym miejscu stawiają miłość i nie wyobrażają sobie związku bez tego uczucia, nazywają pozbawione go relacje układem. Trudno odmówić im racji. Poświęcamy swoją uwagę i oddajemy ciało w zamian za pieniądze, ustabilizowane życie, spokojny dom, rodzinę oraz inne rzeczy, które wydają nam się ważniejsze niż trwające kilka lat uniesienia. Przeciwniczki realistycznego myślenia twierdzą, że choć chwile gwałtownych miłosnych wzlotów faktycznie mijają, związek wchodzi potem w głębszą fazę. Natomiast to, czy przetrwa, zależy od obojga warto zatem decydować się na związek bez miłości? Przede wszystkim powinnyśmy zastanowić się, co w życiu jest dla nas najważniejsze. Czy będziemy umiały spędzić całe życie z człowiekiem, którego nie kochamy? Co będzie, jeśli po latach poznamy innego mężczyznę i obdarzymy go uczuciem, a będziemy już posiadały nie tylko męża, ale i dzieci? Na te pytania każda samotna kobieta musi odpowiedzieć sobie do odwiedzenia naszego sklepu. Pod tym adresem znajdziecie sukienki idealne na romantyczną kolację we dwoje. Dołączył: 2021-02-09 Miasto: Wrocław Liczba postów: 585 22 kwietnia 2022, 23:13 Moi znajomi znaleźli się w niezbyt przyjemnej sytuacji i chciałabym zapytać, jak wy byście się w takiej sytuacji zachowały (imiona zmyślone): Marcin od kilku lat jest w związku małżeńskim z Anią. W trakcie małżeństwa Marcin zakochał się jednak z wzajemnoscią w koleżance z pracy, Kasi. Mieli krótki romans, jednak dręczony wyrzutami sumienia Marcin przyznał się żonie i postanowił się wyprowadzić. Żona oczywiście bardzo to przeżyła, ale mu wybaczyła i błagała go, żeby do niej wrócił. Dał się namówić, wrócił i obiecał wierność. Działo się to ok 2 lata temu. Jednak Marcin już nie kocha żony, ale nie potrafi być z nią szczery. Kocha Kasie, ale nie chce ranić Ani, więc się z nią nie spotyka. Kasia prawdopodobnie dalej kocha Marcina, ale szanuje ich małżeństwo. Cała trójka ma ok 35 lat. Nie mają dzieci, choć by chcieli. Co byście zrobiły na miejscu Ani? Trwały w związku bez uczucia, starały się o dziecko, żeby chociaż od nich poczuć miłość? Czy pozwolilybyscie odejść mężowi mając świadomość, że możecie już nie zdążyć kogoś poznać i mieć z nim dzieci albo w ogóle stworzyć z kimś trwały, szczęśliwy związek? Dodam tylko, że wszystkie te osoby są raczej niezależne finansowo. Dołączył: 2007-02-06 Miasto: Liczba postów: 10557 23 kwietnia 2022, 08:25 Berchen napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Jeśli mąż by mnie nie kochał i ja bym nie kochała to będąc w sytuacji Ani z pewnością bym odeszła. Jest jeszcze młoda. Po co to ciągnąć? Jeszcze może być szczęśliwa i kochać z wzajemnością... No właśnie Ania raczej kocha męża... Jak można kochać kogoś kto nie kocha? Dla mnie to dziwne... Sytuacje znam z punktu widzenia Marcina, on twierdzi że żona go kocha i robi wszystko, żeby rozbudzić w nim miłość na nowo. Ciężko powiedzieć ile w tym miłości a ile strachu, że go straci i zostanie sama. najwyrazniej jemu na niej tez zalezy skoro nie zdecydowal sie odejsc, wiec co tu rozmyslac. Hmmm tak zależy że wdał się w romans z inną. Nie wiesz jak to się odbywa, facet nie chce rozwodu bo np boi się czyjejś opinii w środowisku np kogoś z rodziny, albo czuje strach przed zakończeniem tego co zna i rozpoczęciem nowego życia. Żeby jeszcze nie było tak, że czujność żony została uspiona a za chwilę romans się odnowi. Fajnie mieć dom do którego można zawsze wrócić, zonę która kocha i zawsze przygarnie i fajnie mieć przygody, najlepiej co jakiś czas inne. Żeby jeszcze nie znalazła się zamiast Kasi jakaś Basia, a potem Zosia. wiem doskonale ze tak jest - tylko ze roztrzasanie czyjejs historii po prostu nie ma sensu. Jesli jemu zalezaloby na kochance - kochalby ja naprawde to jestem pewna ze zdecydowalby sie na odejscie od zony, skoro nie maja dzieci, jesli trzyma sie jej ze wzgledu na jakies sprawy majatkowe to tez jego decyzja i najwyrazniej kochanka nei jest tego warta by dla niej z czegos rezygnowac. Dla mnie to tak czy inaczej tak jak piszesz kombinator- miec najlepiej obie - to napisalam juz na poczatku tematu ze jestem pewna ze ciagnalby na obie strony gdyby obie sie godzily. Nie napisalam ze on zone kocha tylko ze mu na niej zalezy - z jakichs tam wzgledow, moze z wygody. .nonszalancja. Dołączył: 2021-06-11 Liczba postów: 1163 23 kwietnia 2022, 08:29 Berchen napisał(a):.nonszalancja. napisał(a):Berchen napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Jeśli mąż by mnie nie kochał i ja bym nie kochała to będąc w sytuacji Ani z pewnością bym odeszła. Jest jeszcze młoda. Po co to ciągnąć? Jeszcze może być szczęśliwa i kochać z wzajemnością... No właśnie Ania raczej kocha męża... Jak można kochać kogoś kto nie kocha? Dla mnie to dziwne... Sytuacje znam z punktu widzenia Marcina, on twierdzi że żona go kocha i robi wszystko, żeby rozbudzić w nim miłość na nowo. Ciężko powiedzieć ile w tym miłości a ile strachu, że go straci i zostanie sama. najwyrazniej jemu na niej tez zalezy skoro nie zdecydowal sie odejsc, wiec co tu rozmyslac. Hmmm tak zależy że wdał się w romans z inną. Nie wiesz jak to się odbywa, facet nie chce rozwodu bo np boi się czyjejś opinii w środowisku np kogoś z rodziny, albo czuje strach przed zakończeniem tego co zna i rozpoczęciem nowego życia. Żeby jeszcze nie było tak, że czujność żony została uspiona a za chwilę romans się odnowi. Fajnie mieć dom do którego można zawsze wrócić, zonę która kocha i zawsze przygarnie i fajnie mieć przygody, najlepiej co jakiś czas inne. Żeby jeszcze nie znalazła się zamiast Kasi jakaś Basia, a potem Zosia. wiem doskonale ze tak jest - tylko ze roztrzasanie czyjejs historii po prostu nie ma sensu. Jesli jemu zalezaloby na kochance - kochalby ja naprawde to jestem pewna ze zdecydowalby sie na odejscie od zony, skoro nie maja dzieci, jesli trzyma sie jej ze wzgledu na jakies sprawy majatkowe to tez jego decyzja i najwyrazniej kochanka nei jest tego warta by dla niej z czegos rezygnowac. Dla mnie to tak czy inaczej tak jak piszesz kombinator- miec najlepiej obie - to napisalam juz na poczatku tematu ze jestem pewna ze ciagnalby na obie strony gdyby obie sie godzily. Nie napisalam ze on zone kocha tylko ze mu na niej zalezy - z jakichs tam wzgledow, moze z wygody. to już co innego, dla mnie wcześniej to trochę zabrzmiało tak jakby była jeszcze jakaś nadzieja dla ani na uratowanie tej miłości Dołączył: 2014-04-23 Miasto: Kraków Liczba postów: 20722 23 kwietnia 2022, 09:02 Dla mnie sprawa jest oczywista. Rozwiodłabym się, od razu jak mąż by mi powiedział że ma romans. Dla mnie takie błaganie, żeby został i trwanie w takim związku jest skrajnie upokarzające, więc innej opcji nie widzę. A decydowanie się na dziecko w takiej sytuacji to już skrajny egoizm i bezmyślność. Jeżeli serio komuś taki pomysł chodzi po głowie, to się moim zdaniem kwalifikuje na jakąś terapię i powinien naprostować własną psychikę, zanim zostanie rodzicem i zryje ją dziecku tworząc mu dom gdzie na porządku dziennym jest upokarzanie siebie samej i brak miłości. Dołączył: 2007-02-06 Miasto: Liczba postów: 10557 23 kwietnia 2022, 09:09 .nonszalancja. napisał(a):Berchen napisał(a):.nonszalancja. napisał(a):Berchen napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Tonya napisał(a):araksol napisał(a):Jeśli mąż by mnie nie kochał i ja bym nie kochała to będąc w sytuacji Ani z pewnością bym odeszła. Jest jeszcze młoda. Po co to ciągnąć? Jeszcze może być szczęśliwa i kochać z wzajemnością... No właśnie Ania raczej kocha męża... Jak można kochać kogoś kto nie kocha? Dla mnie to dziwne... Sytuacje znam z punktu widzenia Marcina, on twierdzi że żona go kocha i robi wszystko, żeby rozbudzić w nim miłość na nowo. Ciężko powiedzieć ile w tym miłości a ile strachu, że go straci i zostanie sama. najwyrazniej jemu na niej tez zalezy skoro nie zdecydowal sie odejsc, wiec co tu rozmyslac. Hmmm tak zależy że wdał się w romans z inną. Nie wiesz jak to się odbywa, facet nie chce rozwodu bo np boi się czyjejś opinii w środowisku np kogoś z rodziny, albo czuje strach przed zakończeniem tego co zna i rozpoczęciem nowego życia. Żeby jeszcze nie było tak, że czujność żony została uspiona a za chwilę romans się odnowi. Fajnie mieć dom do którego można zawsze wrócić, zonę która kocha i zawsze przygarnie i fajnie mieć przygody, najlepiej co jakiś czas inne. Żeby jeszcze nie znalazła się zamiast Kasi jakaś Basia, a potem Zosia. wiem doskonale ze tak jest - tylko ze roztrzasanie czyjejs historii po prostu nie ma sensu. Jesli jemu zalezaloby na kochance - kochalby ja naprawde to jestem pewna ze zdecydowalby sie na odejscie od zony, skoro nie maja dzieci, jesli trzyma sie jej ze wzgledu na jakies sprawy majatkowe to tez jego decyzja i najwyrazniej kochanka nei jest tego warta by dla niej z czegos rezygnowac. Dla mnie to tak czy inaczej tak jak piszesz kombinator- miec najlepiej obie - to napisalam juz na poczatku tematu ze jestem pewna ze ciagnalby na obie strony gdyby obie sie godzily. Nie napisalam ze on zone kocha tylko ze mu na niej zalezy - z jakichs tam wzgledow, moze z wygody. to już co innego, dla mnie wcześniej to trochę zabrzmiało tak jakby była jeszcze jakaś nadzieja dla ani na uratowanie tej miłości tak naiwna to nie jestem, Ania tez nie koniecznie z ogromnej milosci chce kogos kto jej nie chce, moze to byc urazona duma, strach przed samodzielnoscia- tak finansowa jak psychiczna, wstyd przed otoczeniem, sa kobiety i mezczyzni uwazajacy partnera za wlasnosc i utrata tej wlasnosci bardziej boli niz faktycznie ta osoba- mozna tu teorie mnozyc. Dlatego nei widze sensu osobom z poza tego malzenstwa analizowania zwiazku bo nikt nie wie co w kim siedzi. Jesli mialabym sie znalezc na pozycji Ani - wygonilabym w dniu gdybym sie dowiedziala o zdradzie, nie umialabym zaufac i tyle. Gdybym byla na miejscu Kasi - postawilabym juz na poczatku znajomosci warunki - albo jest z zona, albo rozejscie sie i wtedy nowy zwiazek, napewno nie czekalabym az ksiaze kiedys sie okresli, jakby wrocil do zony temat bylby zamkniety i czy on ja kocha czy nie mialabym gleboko.... Dołączył: 2017-08-17 Miasto: Białystok Liczba postów: 8122 23 kwietnia 2022, 09:54 odeszlabym póki nie ma dzieci. Jak zrobi się ciężko to dopiero mąż dostanie przyspieszenia Edytowany przez Despacitoo 23 kwietnia 2022, 09:55 Dołączył: 2021-02-09 Miasto: Wrocław Liczba postów: 585 23 kwietnia 2022, 10:00 Większość z Was pisze, że by odeszła, mi też się do wydaje jedynym wyjściem. Jednak znam jeszcze dwie inne dziewczyny, które tak boją się samotności, że wolą żyć w związku z facetem, którego nie kochają. Jedna z nich wielokrotnie mi mówiła, że chciałaby od niego odejść, ale dopiero jak pozna kogoś z kim by się mogła od razu związać. I w tym stanie trwa już z 5 lat. Dla mnie to jest brak szacunku dla samej siebie i zastanawiam się skąd to się w kobietach bierze. Ja sama na studiach byłam w związku z facetem, który niszczył mnie psychicznie, nie byłam szczęśliwa, ale dałam sobie wmówić, że nikogo innego nie znajdę, że powinnam się cieszyć, że on że mną jest. Dwa lata trwało zanim przejrzałam na oczy. Z perspektywy czasu widzę, że był toksyczny, ale wtedy byłam zaślepiona. W przypadku Marcina tu na pewno chodzi o coś innego, bo chłopak wydaje mi się że chce wszystkim dogodzić i boi się znowu zranić żonę. Ada20222022 23 kwietnia 2022, 10:33 To jakaś fikcja a nie związek, 3 osoby wyłącznie ponoszą szkody. Dołączył: 2012-01-27 Miasto: Warszawa Liczba postów: 7500 23 kwietnia 2022, 11:13 Jednak ludzie to tchórze. I jeszcze proszenie zdrajcy o powrót? No ludzie... Dołączył: 2014-06-25 Miasto: Warszawa Liczba postów: 26244 23 kwietnia 2022, 12:19 Tonya napisał(a):Większość z Was pisze, że by odeszła, mi też się do wydaje jedynym wyjściem. Jednak znam jeszcze dwie inne dziewczyny, które tak boją się samotności, że wolą żyć w związku z facetem, którego nie kochają. Jedna z nich wielokrotnie mi mówiła, że chciałaby od niego odejść, ale dopiero jak pozna kogoś z kim by się mogła od razu związać. I w tym stanie trwa już z 5 lat. Dla mnie to jest brak szacunku dla samej siebie i zastanawiam się skąd to się w kobietach bierze. Ja sama na studiach byłam w związku z facetem, który niszczył mnie psychicznie, nie byłam szczęśliwa, ale dałam sobie wmówić, że nikogo innego nie znajdę, że powinnam się cieszyć, że on że mną jest. Dwa lata trwało zanim przejrzałam na oczy. Z perspektywy czasu widzę, że był toksyczny, ale wtedy byłam zaślepiona. W przypadku Marcina tu na pewno chodzi o coś innego, bo chłopak wydaje mi się że chce wszystkim dogodzić i boi się znowu zranić żonę. to przez wbijanie kobietom pokoleniami do łbów ze mają wartość tylko wtedy, gdy ktoś je chce. Niewiele sie w tej kwestii zmienia, a właściwie lepiej to juz było sądzac po elektoracie korwinlike'ów, Dołączył: 2014-01-20 Miasto: Wrocław Liczba postów: 2069 23 kwietnia 2022, 12:22 Zdradzają się, wyprowadzają, potem wracają i się nie kochają, ALE dzieci chcą mieć. No bardzo rozsądne podejście.